എഴുത്ത്:-ഹിമ
സൂരജ് അന്ന് ഡൽഹിയിൽ നിന്ന് തിരിച്ചെത്തുമ്പോൾ മനസ്സിൽ ചെറിയൊരു ഭാരം ഉണ്ടായിരുന്നു. അവൻ ഗൾഫിൽ വലിയൊരു എൻജിനീയറിംഗ് സ്ഥാപനത്തിൽ ജോലി നോക്കുകയാണ്. അഞ്ചുവർഷത്തെ ഇടവേളക്ക് ശേഷമാണ് അവൻ നാട്ടിലേക്ക്, സ്വന്തം കുടുംബത്തിലേക്ക്, മടങ്ങിവരുന്നത്. വിമാനത്താവളത്തിൽ അവനെ കാത്ത് മീരയും അനിയൻ വിനോദും ഉണ്ടാവുമെന്നാണ് പ്രതീക്ഷിച്ചത്.
എന്നാൽ, ടാക്‌സിയിൽ വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ കണ്ട കാഴ്ച അവനെ ചെറിയ രീതിയിൽ അസ്വസ്ഥനാക്കി. വീടിന് മുന്നിലെ പൂമുഖത്ത് ആരും കാത്തുനിൽക്കുന്നില്ല. വിളിച്ചിട്ട് ഫോണെടുക്കുന്നില്ല. അവൻ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി. സാധാരണയായി മീരയുടെ സംസാരശബ്ദമോ, വിനോദിന്റെ ചിരിയോ കേൾക്കേണ്ടതാണ്. പക്ഷേ, വീട് നിശ്ശബ്ദമായിരുന്നു.
സ്വാഭാവികമായും ഒരു ഭയം അവന്റെ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞു. ഇന്നലെ കൂടി സുഹൃത്ത് അഭിലാഷ് ഒരു സംഭവം പറഞ്ഞതേയുള്ളൂ ഭർത്താവിന്റെ അനിയനുമായി അവ*ഹിതബന്ധത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്ന അവന്റെ സുഹൃത്തിന്റെ അനുഭവം.
വീട്ടിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ ഭാര്യയും സ്വന്തമനുജനും ഒരു ചാണ് തു*ണി പോലും ഇല്ലാതെ ബെഡ്റൂമിൽ കെ*ട്ടി മറിയുക ആയിരുന്നു. ഭർത്താവിനെ കണ്ട ഒരു അമ്പരന്ന അവർ വേഗം ബെഡ്ഷീiറ്റെടുത്ത് ഉiടൽ മറച്ച നിമിഷം പറയാൻ തകർന്നു പോയിരുന്നു കുറച്ച് സമയങ്ങൾക്ക് ശേഷം അയാൾക്ക് അയാൾക്ക് ഹൃദയസ്തംഭനം ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്തു . അവൻ അതോർത്തു മുന്നോട്ട് നടന്നു. നെഞ്ചിടിക്കുന്നുണ്ട്
അകത്തെ മുറിയിൽ, സോഫയിലിരുന്ന് മീര ആരോടോ ദേഷ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ട് ഫോണിൽ സംസാരിക്കുന്നു. വിനോദ് അടുക്കളയിൽ തിരക്കിട്ട എന്തോ ജോലിയാണ്. സൂരജിനെ കണ്ടിട്ടും ആരും പ്രതീക്ഷിച്ചത്ര സന്തോഷം കാണിച്ചി ല്ലെന്ന് അവന് തോന്നി.
മീര ഫോൺ കട്ട് ചെയ്ത് തിരിഞ്ഞുനോക്കിയപ്പോൾ ഒന്ന് ഞെട്ടി.
“സൂരജേട്ടാ… നിങ്ങൾ എപ്പോഴെത്തി? വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടിയില്ലല്ലോ?” അവളുടെ ശബ്ദത്തിൽ ചെറിയൊരു പരിഭ്രമം.
“ഞാനിപ്പോൾ എത്തിയതേയുള്ളൂ മീര. നിങ്ങൾ എന്താണ് ഒരു മുന്നറിയിപ്പുമി ല്ലാതെ… സാധാരണ…” അവന്റെ വാക്കുകൾ പൂർത്തിയാകും മുൻപ് വിനോദ് അടുക്കളയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങിവന്നു.
“ചേട്ടാ! ഇതെന്താ ഈ സമയത്ത്? ഞങ്ങൾ വിചാരിച്ചു നാളെയല്ലേ എത്തുക എന്ന്!” വിനോദിന്റെ മുഖത്ത് ആശ്വാസത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ ടെൻഷൻ ആയിരുന്നു.
സൂരജിന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു മതിൽക്കെട്ട് രൂപപ്പെട്ടു. ‘ഇവരെന്താണ് എന്നെ ഒഴിവാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്? ഞാൻ വരുന്നത് ഇവർക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലേ?’ ഗൾഫിൽ ഒറ്റയ്ക്കിരുന്ന് ഉണ്ടാക്കിയെടുത്ത പൈസയെയും, കുടുംബത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള അവന്റെ ത്യാഗങ്ങളെയും കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകൾ അവനിൽ ദുഃഖമുണ്ടാക്കി.
“നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും എന്തായിരുന്നു ഇവിടെ? ഞാൻ വന്നപ്പോൾ ഒരു അലങ്കോലമാണല്ലോ?” സൂരജ് സ്വരം കടുപ്പിച്ചു.
മീരയുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. “അലങ്കോലമൊന്നുമില്ല ഏട്ടാ. ഞങ്ങൾ ഒരു വലിയ കാര്യത്തിന്റെ തിരക്കിലായിരുന്നു.”
“വലിയ കാര്യമോ? ഞാൻ വരുന്നതിനേക്കാൾ വലിയ കാര്യം എന്താണ് മീര?” അവൻ ചോദിച്ചു.
“ചേട്ടാ… അതൊരു സർപ്രൈസാണ്. നാളെ രാവിലെ പറയാൻ വെച്ചതായിരുന്നു. ” വിനോദ് ഇടപെട്ടു.
“സർപ്രൈസുകൾ എനിക്കിപ്പോൾ വേണ്ട. സത്യം പറ… എന്താണ് ഇവിടെ നടക്കുന്നത്? എന്തിനാണ് എന്നെ ഒഴിവാക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്?” അവന്റെ ചോദ്യം മുറുകി.
വിനോദ്, ആ ചോദ്യം കേട്ട് നിശ്ശബ്ദനായി മീരയെ നോക്കി. ആ നോട്ടം സൂരജിന്റെ സംശയത്തെ വർദ്ധിപ്പിച്ചു. അവൻ മീരയുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് നിന്നു. “മീര, സത്യം പറ. വിനോദും നീയും തമ്മിൽ എന്തെങ്കിലും ഒളിച്ചുവെക്കുന്നുണ്ടോ?”
മീര പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുപോയി. “സൂരജേട്ടാ… നിങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണ് ഈ പറയുന്നത്? ഞങ്ങളെന്തിനാണ് നിങ്ങളോട് ഒളിച്ചുവെക്കുന്നത്?”
“എങ്കിൽ പറ… ഈ ടെൻഷനും, ഫോണിലെ വഴക്കും, എന്നെ ഒഴിവാക്കാനുള്ള ശ്രമവും എന്തിനാണ്?”
വിനോദ് മുന്നോട്ട് വന്നു. “ഞാൻ പറയാം ചേട്ടാ. ദേഷ്യപ്പെടരുത്. ഞങ്ങളാരും നിങ്ങളെ ഒഴിവാക്കാൻ ശ്രമിച്ചതല്ല. സത്യത്തിൽ ഞാനും മീരച്ചേച്ചിയും ചേർന്ന് ഒരു വലിയ കാര്യത്തിന് ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു. നിങ്ങളുടെ പിറന്നാളിന് വേണ്ടി…”
സൂരജ് അവനെ തടഞ്ഞു. “നാളെയാണോ എൻ്റെ പിറന്നാൾ? ഏപ്രിൽ 12 അല്ലേ? ഇന്ന് ഒക്ടോബർ 12 ആണ്.”
മീര കണ്ണീരൊപ്പി. “അത് നിങ്ങൾക്കറിയാം. പക്ഷേ… ഞങ്ങളൊരു പുതിയ ബിസിനസ് തുടങ്ങാൻ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു ഏട്ടാ. നിങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി… ഏട്ടൻ നാട്ടിലെത്തിയാൽ വെറുതെയിരിക്കരുത് എന്ന് വിചാരിച്ചു.”
സൂരജ് ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി. “ബിസിനസ്സോ? എന്ത് ബിസിനസ്?”
“നമ്മുടെ പഴയ തറവാടിനടുത്ത് ഒരു ബുക്ക് കഫേ. ഏട്ടന് വായനയും പുസ്തകങ്ങളുമെല്ലാം ഇഷ്ടമാണല്ലോ. ഏട്ടന്റെ സ്വപ്നമായിരുന്നില്ലേ അതൊരു കാലത്ത്? വിനോദാണ് ഇതിന്റെ പ്രധാന ആശയം കൊണ്ടുവന്നത്.” മീര പറഞ്ഞു.
വിനോദ് തുടർന്നു: “അതെ ചേട്ടാ. അതിനുള്ള ലോൺ കിട്ടാൻ ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടി. അതാണ് മീരച്ചേച്ചിക്ക് ഫോണിൽ വഴക്കിടേണ്ടിവന്നത്. ലോൺ ഓകെ ആയി എന്ന വാർത്ത ഇന്നലെ രാത്രിയാണ് ഉറപ്പിച്ചത്. ഇന്നാണ് അത് സംബന്ധിച്ച ഫൈനൽ പേപ്പർ വർക്കുകൾ നടക്കുന്നത്. ഞാൻ അതുകൊണ്ടാണ് ഇന്നലെ രാത്രി മുതൽ പുറത്തായിരുന്നത്. പേപ്പർ വർക്കിൽ വന്ന ഒരു ചെറിയ പിശക് പരിഹരിക്കാനുള്ള തിരക്കിലായിരുന്നു അടുക്കളയിൽ.”
“അടുക്കളയിലോ?” സൂരജിന് വീണ്ടും സംശയം.
“അതെ, അത്… മീരച്ചേച്ചിയുടെ അച്ഛൻ ഒരു വലിയ കേക്ക് ഉണ്ടാക്കി തരാമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. പുതിയ തുടക്കമല്ലേ. അതിനുള്ള സാധന സാമഗ്രികൾ എല്ലാം വാങ്ങി അടുക്കളയിൽ ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ച് അത് സെറ്റ് ചെയ്യുകയായിരുന്നു. നിങ്ങൾ നാളെയേ വരുള്ളൂ എന്നാണ് ഞങ്ങൾ കരുതിയത്.” വിനോദ് എല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞു.
സൂരജിന്റെ മനസ്സിലെ മതിൽക്കെട്ടുകൾ ഒന്നൊന്നായി തകർന്നു വീഴുകയായിരുന്നു. താൻ ഇത്രയും ദിവസം ഒറ്റയ്ക്കിരുന്ന് ആലോചിച്ചു കൂട്ടിയ സംശയങ്ങൾ, ഊഹങ്ങൾ, പരിഭ്രമം, ദേഷ്യം… എല്ലാം വെറും തെറ്റിദ്ധാരണ യായിരുന്നു. അവന്റെ കുടുംബം, അവനുവേണ്ടി വലിയൊരു സ്വപ്നം യാഥാർത്ഥ്യ മാക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു.
അവൻ ആരെയും നോക്കാതെ സോഫയിൽ പോയി ഇരുന്നു. അവന് സ്വയം ലജ്ജ തോന്നി. സ്വന്തം ഭാര്യയെയും, അനിയനെയും അവൻ സംശയിച്ചു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.
മീരയും വിനോദും അവന്റെ അടുത്ത് വന്നു.
“ഞങ്ങളോട് ക്ഷമിക്കണം ഏട്ടാ. നിങ്ങൾക്ക് സന്തോഷം നൽകാൻ വേണ്ടിയാണ് ഞങ്ങൾ ഒളിച്ചുവെച്ചത്.” മീര അവന്റെ കൈയ്യിൽ തലോടി.
സൂരജ് എഴുന്നേറ്റ് നിന്നു. ആദ്യം അവൻ വിനോദിനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. “ഞാൻ ഒരുപാട് മോശമായി സംസാരിച്ചു വിനോദ്. എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം. ഞാൻ…”
“സാരമില്ല ചേട്ടാ. ഞങ്ങൾക്കറിയാം, നിങ്ങൾക്ക് ഞങ്ങൾക്കുവേണ്ടി ഒരുപാട് ടെൻഷനുണ്ടെന്ന്. നിങ്ങൾ എന്നും ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി ജീവിക്കുന്ന ആളാണ്. അതുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾക്കും തിരിച്ച് എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണമെന്ന് ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നു.” വിനോദ് പറഞ്ഞു.
പിന്നെ സൂരജ് മീരയുടെ നേർക്ക് തിരിഞ്ഞു. “മീര… എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം. ഞാൻ നിന്നെ വിശ്വസിച്ചില്ല. നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ചേർന്ന് ഇത്രയും വലിയൊരു കാര്യത്തിന് വേണ്ടി ശ്രമിച്ചിട്ടും… ഞാൻ എല്ലാം തെറ്റിദ്ധരിച്ചു.”
“പോക്കോട്ടെ ഏട്ടാ,” മീര അവനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. “നിങ്ങൾക്ക് ഞങ്ങൾ മാത്രമാണുള്ളത്. വിനോദ് എൻ്റെ അനിയനെപ്പോലെയാണ്. ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒരു രഹസ്യവും ഒളിച്ചുവെക്കാൻ പറ്റില്ല. പക്ഷേ ഇത്രയും വലിയൊരു കാര്യം സർപ്രൈസ് ആയി വെക്കാൻ ഞങ്ങൾ ഒരുപാട് കഷ്ടപ്പെട്ടു.”
സൂരജ് ആശ്വാസത്തോടെ ചിരിച്ചു. “എനിക്ക് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സമ്മാനമാണ് നിങ്ങൾ തന്നിരിക്കുന്നത്. എൻ്റെ കുടുംബം, എൻ്റെ സ്വപ്നം… നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും.”
സൂരജിന്റെ വരവിനെത്തുടർന്ന് നിർത്തിവെച്ച കഫേയുടെ ഉദ്ഘാടനത്തി നായുള്ള ഒരുക്കങ്ങൾ പിന്നെ വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു. ആ ദിവസങ്ങളിൽ സൂരജ്, മീര, വിനോദ് എന്നിവർ ഒരു ടീമിനെപ്പോലെ പ്രവർത്തിച്ചു. പുതിയ ലൈബ്രറി അലമാരകൾ സ്ഥാപിക്കുമ്പോൾ മീരയുടെ ചിരിയും, ബുക്കുകൾ അടുക്കിവെക്കുമ്പോൾ വിനോദിന്റെ കൃത്യതയും സൂരജിന് പുതിയ ഊർജ്ജം നൽകി.
കഫേ ഉദ്ഘാടന ദിവസമായിരുന്നു ഏറ്റവും സന്തോഷകരമായ നിമിഷം. സൂരജിന്റെ കുട്ടിക്കാലത്തെ കൂട്ടുകാരും, മീരയുടെ ബന്ധുക്കളും, വിനോദിന്റെ കോളേജ് സുഹൃത്തുക്കളും അടക്കം ഒരു വലിയ ജനക്കൂട്ടം തടിച്ചുകൂടി.
വിനോദ് എല്ലാവരെയും അഭിവാദ്യം ചെയ്ത് സംസാരിച്ചു: “ഈ കഫേ വെറുമൊരു കച്ചവട സ്ഥാപനമല്ല. ഇത് എൻ്റെ ചേട്ടന്റെ സ്വപ്നമാണ്. ഞാനും മീരച്ചേച്ചിയും ചേർന്ന് ഈ സ്വപ്നം യാഥാർത്ഥ്യമാക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ, ഞങ്ങൾ ഒരുകാര്യം മനസ്സിലാക്കി. സ്നേഹവും വിശ്വാസവും ഉള്ള ഒരു കുടുംബമാണ് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സമ്പത്ത്.”
സൂരജ് നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളോടെ മീരയെയും വിനോദിനെയും നോക്കി. അവൻ്റെ മനസ്സ് ഇപ്പോൾ ശാന്തവും, സന്തോഷവും നിറഞ്ഞതായിരുന്നു. ആ ദിവസം രാത്രിയിൽ അവൻ അനുഭവിച്ച വേദനയും സംശയവും മാഞ്ഞ് പോയിരുന്നു. ആ ചെറിയ തെറ്റിദ്ധാരണ, ഇപ്പോൾ അവരുടെ ബന്ധം എത്രത്തോളം ശക്തമാണെന്ന് അവന് ബോധ്യപ്പെടുത്തിക്കൊടുത്തു.
ഒരു യാത്രയുടെ വിടവിൽ, തൻ്റെ കുടുംബത്തെ സംശയിച്ചതിലുള്ള വേദനയെല്ലാം മാറ്റി, സൂരജ് തന്റെ പുതിയ ജീവിതത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. ആ ബുക്ക് കഫേയുടെ മണം, പുതിയ പുസ്തകങ്ങളുടെയും, കാപ്പിയുടെയും, ഒപ്പം അവന്റെ കുടുംബത്തിന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെയും സുഗന്ധമായിരുന്നു.